Padişah, paşa, başkan hiç farketmez..
Hangi makamda, hangi güce sahip olursan ol, hangi inanca mensupsan, hangi düşünceye sahipsen önemli değil.
Önemli olan ne kadar adaletli, dürüst, namuslu ve vicdanlı olduğundur.
Eğer bu değerler yoksa sende, kıldığın namaz bile namaz değildir.
Yani önce “insan” olmalısın..
Unutma, bu dünya Süleyman’a bile kalmadı.
Sen Süleyman’ın yanında nesin ki?
İnsan olmayı başarırsan ne mutlu sana, başaramazsan vay haline..
yazınızı okurken aklıma bir hikaye geldi...Zamanın Padişahı zamanın yarı deli yarı akıllı bir adamı (Behlül Dana hz.) yakalayıp getirmeleri için ülke genelinde ferman çıkartmış.Aradan aylar geçmiş sonunda askerler aradıkları kişiyi bir ağacın gölgesinde derin bir uyku çekerken yakalamışlar ve mızraklarla dürtmeye başlamışlar. sonunda adam uyanmış ve askerlere söylenmeye başlamış, askerler yaka paça padişahın önüne getirirler adamı.padişah sen ne bağırıp söylenirsin askerlerime demiş Behlülü Dana padişaha , padişahım çok güzel bir rüya görüyordum padişah oldum askerler saraylar cariyeler sadrazamlar çevremde dolaşıyordu senin askerlerin geldi beni uyandırınca herşey mahvoldu demiş. padişah gülmeye başlamış adama , bre be adam bu rüya değilmi niye bu kadar sinilendin.. Behlülü Dana hz. padişaha demişki padişahım senin padişahlığınla benim padişahlığım arasında ne fark var, ben gözlerimi açınca bitti sen ise gözlerini kapatın ca bitmeyecekmi??? işte önce insan olmak böyle birşey diye düş